Hayatta olmak umrumda mı sanıyorsunuz. Her zaman acı çekmek,yalnız kalmak ve en kötüsüde ne biliyor musunuz ; Yanınızda , baş ucunuzda oturan insanların size boş bakışlar atması, öylece orda oturmaları ve ölecek olsanız bile oradan kıpırdamayacaklarını bilmek ne kadar acı verici deyil mi? Bu yaşadıklarımı düşünmek ve fikirler üretmek daha da acı katıyor hayatınıza. Gün geçtikçe çürüyüp öleceğimizi bilsek bile bu sebeplerden ötürü daha ne kadar ömrümüzün kaldığı hakkında bile hic bir fikrimiz yok. Küçükken en korktuğum şey yalnız kalmaktı. Odamda tek başıma kaldığım zaman büyülü düşler kurmaya çalışırdım. Onların beni götürüp başka gezegenlere uçacağımı düşünürdüm ve belki de hiç yalnız kalamayacağım dostlar edinirdim. Ve hala daha yalnızlığımdan çekinilmez bir şekilde odamın dolabına kapanıp yüzüm kızarıp benek benek olana kadar ağlarım. Ve hala daha korkuyorum bir kez daha yalnız kalmaktan bir kez daha istenilmemekten...