Bir mimar olan Erkam, iş için seyahat ettiği ve yabancısı olduğu bir şehirde ansızın bir deprem felaketine yakalanır. Genç adam hayatında asla unutamayacağı korkunç bir gece yaşar ve bu korkunç gecede her şeyini göçüğün altında bırakmış ve buna rağmen hayata umutla tutunmuş bir kadın olan Feyza ile karşılaşır. Bu genç kadın, bir yandan adamın gecelerini kabusa çevirirken diğer yandan da gündüzlerini umut fenerleriyle aydınlatmaya başlar. Ama bu çok da kolay olmayacaktır. Çünkü genç adam, kimsenin bilmediği psikolojik bir hastalıktan muzdarip: Borderline.
Tek silahı sevgi olan Feyza Erkam'ın karanlık dünyasını aydınlatabilecek mi? Yoksa genç adamın karanlığın içinde kaybolup gitmesine göz mü yumacak?
Alıntı:
"Hayır Feyza. Bir deliyle ömrünü geçirmene izin veremem. Benim ruhum hasta ve asla iyileşemeyeceğim. Son anlarımı nerede geçireceğimi öğrenmek ister misin?"
Genç adam kadının bir şey söylemesine fırsat vermeden öfkesine hakim olamayarak bağırdı.
''Bir akıl hastanesinde. Çünkü ilerleyen zamanlarda durumum daha da kötüye gidecek. Kendime ve hatta sana zarar verebilirim."
Gözlerinden yaşlar akarken bakışları, gözyaşları içindeki kadından kayıp arkasındaki Eymen ile kesişti ve acıyla konuşmaya devam etti.
"Sevdiğim herkese. Sonumu görebiliyorum. Lütfen vazgeçin benden.''
Feyza dizlerinin üzerine çökerek hıçkırarak ağlamaya başladı. Umudu kalmamıştı. Kafasına koymuştu gidecekti. Onu durduramayacaktı. Mecali kalmasa da hıçkırıklarının arasından konuşmaya çalıştı.
"Sen deli değilsin Erkam. Tanıdığım en güzel adamsın. Sana söz veriyorum, her zaman yanında olacağım. Birlikte atlatacağız bu süreci."
🌻 (1 Haziran 2020)
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....