"Bu tene defalarca dokundum Lalisa. Sadece tenine değil kalbine de dokunmak istiyorum." Fısıltısı vücuduma yayılırken yüzüme soğuk bir gülüş oturdu. Bedenimi bir adım öne attım ve kollarından kurtuldum. Tamamen ona döndüğümde gözlerindeki umut kırıntısının azraili olacağımı bildiğim halde yine de durmadım. "Üzgünüm Jungkook. Biz olamayız." Gözlerindeki galaksinin yıkılışını izledim. Hiçbir şey söylemedi. Ben de bir şey söylemesini beklemedim. Her şeyin başladığı o sokakta, ben giderken o kalıyordu. Ağladığını biliyordum. Her zaman ki gibi, toprak ana onu sevdiği için, yağmuruyla göz yaşlarını saklıyordu. O gece gittim. Geri döneceğimi ve onu bir daha elde edemeyeceğimi bile bile. Ama bilmediğim bir şey vardı ki; o da Jeon Jungkook'un büyük merhametiydi. jeon jungkook&lalisa monoban fic. Cinsel içerik bulundurur.