Story cover for I am Me by Poreign
I am Me
  • WpView
    Reads 183
  • WpVote
    Votes 11
  • WpPart
    Parts 11
  • WpHistory
    Time 1h 1m
  • WpView
    Reads 183
  • WpVote
    Votes 11
  • WpPart
    Parts 11
  • WpHistory
    Time 1h 1m
Ongoing, First published May 12, 2020
"People hate us. Girls despise us while guys hates the idea of us"

I love make ups. I don't snort when I laugh. I'd rather watch runways. I can't play video games. I'm comfortable with dresses paired with cute sandals and heels. I take time to make myself pretty. I'm always calm and composed. I can't crack a joke. You see, I'm not what you call "babaeng simple lang at walang arte, meron paba?" in facebook. NGAYON, MAY PROBLEMA KABA DOON?


Lady Van Doren Series 1
Taglish
All Rights Reserved
Sign up to add I am Me to your library and receive updates
or
#118suprises
Content Guidelines
You may also like
One Matcha Latte, Please!  by heurtsfordior
6 parts Ongoing
Hindi ko na alam kung saan ako tutungo. Ang pinakauna kong alaala ay hindi laruan, hindi tawanan, kundi pag-alis. habang kami ni mama ay patuloy na nagdurusa at siya ay masaya na sa bagong pamilya. Sikat siya. Masaya siya. May bago na siyang tahanan. Habang si mama, pinipiga ang bawat lakas para lang may maihain sa hapag, para maitulak ako pataas, kahit siya mismo ay nauupos na. Si papa naman ay nagsasaya. Pero may isang alaala na hindi ko mabitawan. Isang batang kapitbahay na naging kaibigan ko - halos sandali lang. Rien at Damiel ang tawagan namin noon. Para bang kami lang dalawa sa mundo. Hindi ko nalaman ang tunay niyang pangalan, hindi ko natanong. Isang buwan lang kami pinagsabay ng oras, pero may iniwan siyang maliit na bagay na hindi ko mailibing sa nakaraan. Isang hairclip na paru-paro, at isang damdaming hindi pa kayang tawagin sa kahit anong salita. Nangako pa siyang ako ang pakakasalan. Lumaki ako. Nagkaroon ng bagong mga mukha sa paligid ko. Natuto akong mahalin ang iba't ibang bagay. Nagkaroon ng mga kaibigang parang tahanan, mga online na koneksyon na naglabo at nawala, mga alaala na dumarating at lumilipas na parang ulan sa tag-araw. Pero bakit siya, na sandali lang sa buhay ko, ang hindi ko magawang kalimutan? Bakit siya ang binabalikan ng puso ko tuwing tumatahimik ang mundo? Ang totoo, gusto ko siyang hanapin. Hindi bilang nakaraan na sinusubukang buhayin muli. Hindi bilang kababata lang. Ang main goal ko ay ang mahanap siya, dahil instead of being just childhood friends... I feel a deeper connection between us. Yet, after those canon events. . . I found out that. . . 𝘉𝘦𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘣𝘢𝘯𝘥𝘰𝘯𝘦𝘥 𝘴𝘦𝘦𝘮𝘴 𝘵𝘰 𝘣𝘦 𝘮𝘺 𝘵𝘳𝘢𝘥𝘦𝘮𝘢𝘳𝘬. (𝑃𝑠. 𝑇ℎ𝑖𝑠 𝑠𝑡𝑜𝑟𝑦 𝑖𝑠 𝑤𝑟𝑖𝑡𝑡𝑒𝑛 𝑖𝑛 𝑡𝑎𝑔𝑙𝑖𝑠ℎ! 🩷)
𝐓𝐡𝐞 𝐝𝐞𝐯𝐢𝐥𝐬 𝐜𝐥𝐚𝐢𝐦 by tulliptina
38 parts Complete Mature
𝐇𝐞 𝐡𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐡𝐞𝐫. 𝐒𝐡𝐞 𝐡𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐡𝐢𝐦 𝐇𝐞 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐥𝐲 𝐡𝐚𝐭𝐞 𝐡𝐞𝐫. 𝐒𝐡𝐞 𝐚𝐥𝐬𝐨 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐥𝐲 𝐡𝐚𝐭𝐞 𝐡𝐢𝐦 ❝ 𝖸𝗈𝗎 𝗌𝗁𝗈𝗎𝖽𝗇'𝗍 𝗁𝖺𝗏𝖾 𝗌𝗍𝖾𝗉𝗉𝖾𝖽 𝗂𝗇 𝗆𝗒 𝗐𝗈𝗋𝗅𝖽, 𝗌𝖾𝗋𝖺𝗉𝗁𝗂𝗇𝖺. ❞ 𝖽𝖺𝗇𝗍𝖾 𝗐𝗈𝗋𝖽𝖾𝖽 𝗐𝗁𝗂𝗅𝖾 𝖻𝗅𝗈𝖼𝗄𝗂𝗇𝗀 𝗁𝖾𝗋 𝗉𝖺𝗍𝗁 𝗅𝗂𝗄𝖾 𝗁𝖾 𝗈𝗐𝗇𝗌 𝗍𝗁𝖾 𝗌𝗍𝗋𝖾𝖾𝗍 𝗐𝗁𝗂𝖼𝗁 𝗁𝖾 𝖼𝗅𝖾𝖺𝗋𝗅𝗒 𝖽𝗈𝖾𝗌. ❝ 𝗂𝗍'𝗌 𝖻𝖾𝗍𝗍𝖾𝗋 𝗍𝗈 𝖾𝖺𝗋𝗇 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝗌𝗉𝗈𝗍 𝗍𝗁𝖺𝗇 𝗀𝗈 𝗍𝗈 𝗍𝗁𝖾 𝗉𝗅𝖺𝖼𝖾 𝗎𝗇𝗂𝗏𝗂𝗍𝖾𝖽, 𝗂 𝖾𝖺𝗋𝗇𝖾𝖽 𝗆𝗒 𝗉𝗅𝖺𝖼𝖾 𝗂𝗇 𝗍𝗁𝗂𝗌 𝗎𝗇𝗂𝗏𝖾𝗋𝗌𝗂𝗍𝗒 𝖺𝗇𝖽 𝗂 𝗐𝗈𝗇'𝗍 𝗅𝖾𝗍 𝗌𝗈𝗆𝖾 𝖽𝖺𝖽𝖽𝗒 𝖻𝗈𝗒 𝗀𝖾𝗍 𝗂𝗇 𝗆𝗒 𝗐𝖺𝗒. ❞ That hit a nerve. ˏˋ°•*⁀➷ 𝐃𝐚𝐧𝐭𝐞 𝐤𝐧𝐢𝐠𝐡𝐭 + 𝐬𝐞𝐫𝐚𝐩𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐡𝐚𝐥𝐞 : ̗̀➛ 𝐖𝐫𝐢𝐭𝐭𝐞𝐧 𝐛𝐲 𝒟 _______________________________________ ⚠︎︎ 𝐭𝐡𝐢𝐬 𝐢𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐛𝐨𝐨𝐤 𝐢'𝐯𝐞 𝐰𝐫𝐢𝐭𝐭𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐥𝐢𝐟𝐞, 𝐡𝐨𝐩𝐞 𝐲𝐨𝐮'𝐥𝐥 𝐥𝐨𝐯𝐞 𝐢𝐭 !!
You may also like
Slide 1 of 9
One Matcha Latte, Please!  cover
Love, Isla (GxG) cover
More Than Friends, Less Than Lovers. cover
LOVE ABOVE LEVEL  cover
𝐓𝐡𝐞 𝐝𝐞𝐯𝐢𝐥𝐬 𝐜𝐥𝐚𝐢𝐦 cover
Study Me Slowly {PONDPHUWIN} cover
The Slowest Kind of Love 4: For the Record [NamtanFilm] cover
Say You Hate Me cover
One Night With Mr. Moncuedo cover

One Matcha Latte, Please!

6 parts Ongoing

Hindi ko na alam kung saan ako tutungo. Ang pinakauna kong alaala ay hindi laruan, hindi tawanan, kundi pag-alis. habang kami ni mama ay patuloy na nagdurusa at siya ay masaya na sa bagong pamilya. Sikat siya. Masaya siya. May bago na siyang tahanan. Habang si mama, pinipiga ang bawat lakas para lang may maihain sa hapag, para maitulak ako pataas, kahit siya mismo ay nauupos na. Si papa naman ay nagsasaya. Pero may isang alaala na hindi ko mabitawan. Isang batang kapitbahay na naging kaibigan ko - halos sandali lang. Rien at Damiel ang tawagan namin noon. Para bang kami lang dalawa sa mundo. Hindi ko nalaman ang tunay niyang pangalan, hindi ko natanong. Isang buwan lang kami pinagsabay ng oras, pero may iniwan siyang maliit na bagay na hindi ko mailibing sa nakaraan. Isang hairclip na paru-paro, at isang damdaming hindi pa kayang tawagin sa kahit anong salita. Nangako pa siyang ako ang pakakasalan. Lumaki ako. Nagkaroon ng bagong mga mukha sa paligid ko. Natuto akong mahalin ang iba't ibang bagay. Nagkaroon ng mga kaibigang parang tahanan, mga online na koneksyon na naglabo at nawala, mga alaala na dumarating at lumilipas na parang ulan sa tag-araw. Pero bakit siya, na sandali lang sa buhay ko, ang hindi ko magawang kalimutan? Bakit siya ang binabalikan ng puso ko tuwing tumatahimik ang mundo? Ang totoo, gusto ko siyang hanapin. Hindi bilang nakaraan na sinusubukang buhayin muli. Hindi bilang kababata lang. Ang main goal ko ay ang mahanap siya, dahil instead of being just childhood friends... I feel a deeper connection between us. Yet, after those canon events. . . I found out that. . . 𝘉𝘦𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘣𝘢𝘯𝘥𝘰𝘯𝘦𝘥 𝘴𝘦𝘦𝘮𝘴 𝘵𝘰 𝘣𝘦 𝘮𝘺 𝘵𝘳𝘢𝘥𝘦𝘮𝘢𝘳𝘬. (𝑃𝑠. 𝑇ℎ𝑖𝑠 𝑠𝑡𝑜𝑟𝑦 𝑖𝑠 𝑤𝑟𝑖𝑡𝑡𝑒𝑛 𝑖𝑛 𝑡𝑎𝑔𝑙𝑖𝑠ℎ! 🩷)