❌+18 sahneler bulunmaktadır.❌
Karşımdaydı. Çocukluğumu elimden alan, hayatını kaydırmak için planlar kurduğumuz adam, en sevdiğim insanın, Muhsin Babamın cenazesinde karşımda durmuş bana elini uzatıyordu.
"Doğaç Erdem ben." dedi, gülümsedim, hiçbir şeyden haberi yoktu. Onun hayatını cehenneme çevirecektim, aynı bize yaptığı gibi. Her şeyini elinden alacaktım, bizimkileri aldığı gibi. Elini tuttum ve oturduğum mezarın başından kalkmama yardım etti.
"Öykü ben de, teşekkürler." dedim. İkimiz de birbirimizi inceliyorduk. Her şey şimdi başlıyor Doğaç Erdem, bu mezarın başında gördüğün kız senin sonunu hazırlıyor.
Eski bir köy kurgusudur.
İnsanların bilinçsiz ve cahil olduğu "dönem" kurgusu olduğunu unutmadan okumanızı rica ediyorum.
Bu bir kitap, gerçek hayata dair, geçmişe dair içinde yüzlerce düşünce barındırıyor. Yazılanlar 'yazarın' düşüncesi değildir, içine büründüğü karakterin o döneme uygun düşüncesidir. Her karakter ile onun düşüncesini savunuyor anlamına gelmez bu.
İyi bir tipleme yazarken iyi, kötü bir tipleme yazarken nasıl ki bizde kötü olmuyorsak, yazdığımız şeyler de istediğimiz şeyler olmadığında, kendi fikirlerimiz ya da düşünce yapımız olmadığında bir karaktere büründüğümüzde, saygı göstermeyi bilmeliyiz.
☠︎︎⚠︎⚠︎⚠︎☠︎︎
*YAŞ FARKI İÇERİR
*BİR ANDA DEĞİL ZAMANLA GELİŞECEK BİR KURGU BARINDIRIR.
*SAYGISIZ VE OKUDUĞUNA ÇAMUR ATMAYI SEVEN İNSANLAR RİCA EDİYORUM BAŞLAMASIN.
Keyifli okumalar...