❌+18 sahneler bulunmaktadır.❌
Karşımdaydı. Çocukluğumu elimden alan, hayatını kaydırmak için planlar kurduğumuz adam, en sevdiğim insanın, Muhsin Babamın cenazesinde karşımda durmuş bana elini uzatıyordu.
"Doğaç Erdem ben." dedi, gülümsedim, hiçbir şeyden haberi yoktu. Onun hayatını cehenneme çevirecektim, aynı bize yaptığı gibi. Her şeyini elinden alacaktım, bizimkileri aldığı gibi. Elini tuttum ve oturduğum mezarın başından kalkmama yardım etti.
"Öykü ben de, teşekkürler." dedim. İkimiz de birbirimizi inceliyorduk. Her şey şimdi başlıyor Doğaç Erdem, bu mezarın başında gördüğün kız senin sonunu hazırlıyor.