Το ήξερε πολύ καλά,δεν υπήρχε γυρισμός,είχε πάρει την απόφαση της και ας πονούσε...Ήταν για το καλό του..!Ποιά ήταν άλλωστε αυτή, για να καταστρέψει το μέλλον του,για να εισβάλει μέσα σε μια ευτυχισμένη οικογένεια και να την διαλύσει;Όχι δεν θα το έκανε ποτέ!Το μόνο που ήθελε, από την ημέρα που τον γνώρισε ήταν να τον βλέπει να χαμόγελαει, αυτό τίποτα άλλο..!Όποιος αγαπάει θυσιάζεται και η θυσία της Αγγέλας ήταν μεγάλη...ο πόνος της έκοβε την ανάσα, αλλά χαμογελούσε γιατί ήξερε ότι θα ήταν ευτυχισμένος!!Τώρα ποιά ανάμεσα τους ήταν ένας ωκεανός...
Θα μπορέσει ο έρωτας,το πάθος και η αγάπη της Αγγέλας και του Μιχάλη να κρατηθούν ζωντανά,Η θα βουλιάξουν,στα παγωμένα νερά του ωκεανού, που τους χωρίζει;
" ΕΊΠΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΓΑΜΩΤΟ! ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΜΟΥ ΜΈΣΑ;ΓΙΑΤΊ ΜΕΝΕΙΣ;" φώναξε μέσα στο πρόσωπο μου και έκλεισα τα μάτια μο υ.
Δεν θα φύγω.
Δεν θα φύγω αν δεν εξαφανίσω τους δαίμονες που τον περιτριγυριζουν.
"Εγ...εγ" ένας λυγμός ξέφυγε από το στόμα μου.
Συγκρατησου.
Μην κλάψεις.
"ΕΣΥ;ΕΣΥ ΤΙ;" με ρώτησε καθώς έξυσε νευρικά το κεφάλι του. Οι φλέβες στο κούτελο του πεταγονταν.
Με τρομάζει όταν είναι θυμωμενος.
Με τρομάζει πολύ.
"ΕΓΏ ΕΊΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΗ ΜΑΖΊ ΣΟΥ" ούρλιαξα. Εκείνος γούρλωσε τα μάτια του και γύρισε να με κοιτάξει.
Τα κατάφερες Αλεξ.
Κατάφερες να γίνει ότι μου είχες πει εκείνη την νύχτα.