Sıfırı Tüketenler [TAMAMLANDI]

Solgun yüzünü çevreleyen siyah örtüsünün ucları rüzgarın etkisiyle uçuşuyordu.

Yerden kaç kat yüksekte olduğunu bilimiyordu ve aynı zamanda bu gerçekle ilgilenmmiyordu da.

Ama tüm şehrin manzarası önündeydi.Arabalar,insanlar,evler küçücüktü şimdi.

Aslında yüksekten korkardı ama bugün kendisini bu yüksek katlı binanın en üst katında bulmuştu.

Belki biraz kırgınlığı ve kızgınlığı diner diye gelmişti.Bunu kendisine itiraf etmese de biliyordu.Bu da yetiyordu.

Derin bir nefes alıp kolların iki yana açtı.Kendisine öyle geldi ki rüzgar daha da şiddetlendi.
Yüzüne değen rüzgar kendisini ürpetiyor bununla beraber gözlerini aşağıdaki boşluktan ayırmıyordu.

Kenardan niyeti kötüymüş gibi gelebilirdi lakin bu böyle değildi.

Kötü bir niyeti yoktu.Sadece kızgınlığının ve kırgınlığını dinmesini istiyordu.

"Rüveyda Nur.."

Genç adamın sesini duyduğunda yüzünde bir gülümseme belirdi.Nitekim bu gülümseme çabucak solup gitti.

"Neden burdasın?"

Genç adamın sorusuna verecek o kadar cevabı vardı ki.

"Doktor..."

Sesi o kadar kısıktı ki genç adamın duymadığından nerdeyse emindi.

"Neden buradasın?"

Tekrarlanan soruyla gözlerini yumdu.

Annesinin kendisine "sıfırı tüketen"dediğini bir kez daha hatırladı.

"Ben kırgın ve kızgınım doktor..."

"Gelecek kaygılarla dolanan anneme kırgın ve kızgınım..."

"Kalbi yumşak olsa da olanlara sessiz kalan babama kırgın ve kızgım..."

"Doktor sana da kırgın ve kızgınım..."

Genç adamdan bir şey söylemesini istemiyordu bilakis isteği susmasıydı.

Arkasına dönüp adım atmaya başladı.Her attığı adımla boşluktan biraz daha uzaklaşıyordu.

Genç adamla aralarında hatrı sayılacak bir mesafe kaldığında durdu.

"Sıfırı tüketen...En çok da bu iki kelime canımı yakıyor doktor..."

16.06.2020
03..09.2020