KÜSTÜM ÇİÇEĞİ (TAMAMLANDI)

İrem hayatında hiç olmadığı kadar mutlu ve hayatında hiç olmadığı kadar yorgun.
O çok sevdiği yıldızlar elini uzatsa tutacak kadar yakında ama onlara dokunmaya mecali yok. Ve bir el hiç ummadığı anda gelip tüm yıldızları onun kucağına koyuyor. "Burdayım" diyor. Eli kalbinin üstünde "Burdasın"...

~ ~ ~

"Çok utangaçsın sana bakınca aklıma küstüm çiçekleri geliyor. Ama seni farklı kılan da bu."

"Ben" dedim sesim titriyordu.

"Sen" dedi

"Eğer ben Özdemir Asaf olsaydım Lavinia'm olurdun ama basit bir edebiyat öğrencisinin Küstüm Çiçeği olur musun?"

Zaman durdu. Ben durdum. Kalbim onu gördüğü andan itibaren atmayı bırakmıştı zaten. Ve ben o gün sevilmenin ne kadar güzel hissettirdiğini anladım. Hayatıma giren hayatım olan yabancıyla...