- Reads 807
- Votes 33
- Parts 15
Ongoing, First published Aug 31, 2014
Bu pencereden bakarken hep huzurlu ve mutlu oluyorum.Çocuklarin sokaktaki bagrisarak oynamalarini izlemeyi seviyorum.Çünkü hep kendi çocuklugum aklima geliyor.Benim çocuklugum hep bu mahallede gecti.Sabahlardan aksama kadar oynardik.Hic eve girmek istemezdik.Ama artk büyüdüm.Seneye 18 yasima gircem.Yani artik çocukluktan genclige geciyorum.Ama sorarsiniz büyümek istiyor musun diye.Kesnlikle hayir derim.Çünkü büyüyünce sorunlariniz artiyor.Hayatin nasil bir sey oldugunun farkina variyorsunuz.O yuzden çocuk kalip annemin elinden tutup arkadasima gitmeyi,onunla evcilik oynamayi isterdim.Çünkü çocukken düsündügün tek sey ne oynayacagin.Ama tabiki zamani durdurma gibi bir hakkimiz olmadigi icin maalesef büyüycez. -Bugleem hadi kizim yemek hazir! -Geliyorum anneee Evet yine bu pencerede günümü gecirdim.Ama bundan sonra fazla geciremicem sanirim.Çünkü yarin okullar aciliyor :(All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Kaderin Oyunu to your library and receive updates
or
You may also like
You may also like
