- Neden? Neden , kimseye güvenmiyorsun? Bu kadar korktuğun şey ne ?
Ayağa kalktım. Üstümdeki gömleği çıkarttım ve arkamı döndüm.
- Bunu sana kim yaptı ?
+ Tek önemli olan fiziksel bir kurşun yarası mı ? O zaman senin için ruhen yediğim kazıklar, sırtımdaki bıçaklar, kuyumu kazan hainler önemli değil. Bunlar neyse, zaten hergün başımızdalar da. Ya aile ? Senin hiç ailene güvenmediğin oldu mu ? Bisiklet sürerken ona güvenip pedala basmak, sadece onların dediklerini sorgulamadan yapmak, ellerini tutup peşlerinden gitmek değil bahsettiğim. Ailenin sana daha 12 yaşında bir fahişe gibi davranması. Sana değil de, o okuldaki insanların laflarını dinleyip 'itiraf et' diyerek, güyya 'medeni' konuşması. Ben onlardan medeniyet ayağına bana değilde başkalarına inanmalarını istemedim. Başıma gelenleri ben seçmedim ama bu seçim tamamen bana ait. Bana inanmayıp bir avuç değişik insanı kızına tercih eden adamın kızı olmamak. Üstüme atılan iftirayı kabul ettiğim o koltukta, küllenerek yeniden doğmak ve bir daha kimseye güvenmemek. İşte bunu ben seçtim.
Sadece siyah olanlar , beyazı görünce sevinmezler...
(Not: Wattpaddeki tek gerçek güçlü kadın hikayesidir. 💪)
"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı.
"Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi.
Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım.
"Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim.
"Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti.
"Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu.
Koskoca Mardin!
En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu.
O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı.
Ben EFSUN ŞANLI...
Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm.
Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden.
Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu.
"O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim.
Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı.
Benim Aşiretim!
Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı.
Liderliğini onun yaptığı Aşiret.
"Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için.
"Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim.
Uğultular arttı da arttı.