Adımı bilmiyorum, kaç yaşında olduğumu, nereli olduğumu,yurdumu, ailemi, yaşantımı, evimi... Kimdim ben? Şuan neden yanaklarım sırılsıklamdı? Neden yalnızdım? Neden titriyordum? Neden burası bu kadar tenhaydı? Şehir merkezinin tam ortasındaydım. Tam ortasında... Ve burada... Kimse yoktu. Peki ya bunun anlamı neydi? Bunun anlamı... İnsanlık bitmişti. Hayat bitmişti. Ellerim ceplerime gitti. Bir kağıt parçası bulduğumda resmen mutluluktan ağlayacaktım. Planlı bir insandım sanırım. Çıkardığım kağıtta el yazısıyla sadece sıralı dört rakam ve uzun bir cümle yazıyordu. Ve sanırım benim hakkımda olan bir kaç bilgi.. 3045 eğer şuan yaşıyorsan, bir korkak olmadığını kanıtlamışsındır,tebrikler korkusuz,! ~okyanus, 25,aileni bul.
1 part