Külün karanlık mahzen ile sınanması. Bir mahzen'in kül dönümü.
Cennet ve cehennem ansızın takas edildi bir gecenin şafağında. Yok olmaya and içmiş ruhun yankısı son kez yankılandı, bu sokakta. Bir adamın kalbinin mahzenlerine savrulan küller, son kez dirildi kadının kömür karası saçlarında.
Mahzenin parmaklıklarında bir cennet var oldu.
Cennet, cehennemle kavruldu.
Ve her şey bir an da küllere dönüp, mahzene savruldu.
"Biz seninle arafta can çekişen iki ruhuz, şifa. Arafta saçılan külleriz. Biz, seninle kül mahzeniyiz."
•
İkisinin de duygusu merhametti,
İkisinin de hissettiği sevgi açlığıydı.
İkisininde kalbinde atan vefaydı,
Ve onların hikayesi, bir ekim vakti çalan Hazan Ritmiydi.
Ya da hayır, onlar Mahzendi.
Bir daha tutuşmayan Kül'ün Mahzeni.
"Bir ay ışığı çarptı yüzüme, beni kendine bağlayarak. Sessiz bir melodi yankılandı ruhumda, beni küllere savurarak."
•
BU İSİMLE YAZILMIŞ İLK KİTAPTIR.
Eylül, çocukluktan beri anlaşamadığı ve sorunlar yaşadığı Yavuz ile yıllar ne kadar geçerse geçsin hâlâ anlaşamaz. Sürekli başını belaya sokarak nezarethaneye giren Eylül'ü her seferinde polis olan çocukluk arkadaşı Yavuz kurtarır.
Eylül; Senin benimle derdin ne?
Eylül; Polis olmana mı güveniyorsun sen be?!
Eylül; Beni sinir etme Yavuz
Yavuz; Birincisi her adım attığın yerde değilim sen polislerin olduğu yerlerde çok sorun çıkarıyorsun
Yavuz; İkincisi mesleğimin arkasına sığınacak biri değilim Eylül
Yavuz; Başını beladan kurtarabildiğimiz mi var kızım?
***
01.05.2025
#1 polis 06.05.2025