Küçüklüğümden beridir çok geniş bir hayal dünyasına sahiptim. Hayal kurmanın benim hayatımda ki yeri ise ' Dünyamın Işığı' diyordum. Böyle dememin nedeni, içimde fırtınalar kopsa bile seller götürse bile yarım saat sonra içimde gökkuşağı açıyor ve parlıyordum, yollarım aydınlanıyordu. Sonrasında geçirdiğim kaza nedeniyle 'Dünyamın Işığını' kaybettim. Bilinmezliklerle dolu bi dünyaya ışınlandım sanki. Sanırım orası gerçek dünyaydı. Eskiden hayal kurmak benim için çok önemliydi beni hayata bağlardı ama şimdi her hayalimin içinde bir kabusla karşılaşıyorum ve bu beni deli ediyor. Gittikçe aklımı kaçırıyor ve kendime zarar verme isteğim artıyordu. Hayatımın dönüm noktasında yardım edecek kimse yokken aniden hayatıma girip beni hayata bağlamaya çalışan insana aşık oldum. Kimi zaman canım çok yandı, kimi zaman da hiç olmadığım kadar mutlu olmuştum. Birlikte hayal kurmayı en sevdiğimdi. Artık 'Dünyamın Işığı' hayallerim değil, Egeydi. Ne de olsa onu hayal etmek bile yollarımı aydınlatıyordu. Onunla birlikte Deniz Kokan Hayaller kurmuştuk. Bu bizi birbirimize bağlamıştı. "Ege sence deniz kokar mı hayaller?" "Deniz kokan hayaller gerçekleşirmiş. Bizim hayallerimiz gerçekleşiyorsa, demek ki hayaller de deniz kokarmış Cemre."All Rights Reserved