Portakal

"Numaramı almak için böyle saçma oyunlara gerek yoktu söylesen de verirdim." sesim oldukça düz bir şekilde çıkarken Korhan'ın verdiğim cevapla birlikte afalladığını hissedip yavaşça gülümsedim. O cevap vermediği her saniye gülümsemem artarken Korhan sonunda kendini toparlayıp konuşma kararı aldı.

"Verir miydin? Boğazıma yapışırdın hangi hakla telefonunu istiyorum diye." Korhan numaramı vereceğime inanmadığını gösterircesine konuşurken söylediği şeyle birlikte gülümsememi daha da artırıp hiçbir sorun yokmuş gibi konuşmaya devam ettim. "Niye boğazına yapışayım? Kimsin ki sen?"

"Kimim ki ben?" Korhan dümdüz söylediğim cümleye karşılık gerçekten dağıldığını gösteren bir tonda konuşurken yüzümdeki gülümsemeyi daha da artırıp cevap vermeye hazırlandım ancak tam o esnada önümde beliren koca gölgeden onun arkamda olduğunu algılayarak telefonu kulağımdan çektim ve yüzümdeki gülümsemeyi silip yüzümü normal bir şekle sokarak ona doğru döndüm. Ardından da kahverengi gözlerimi onun hala yeşil olan gözlerine çevirerek son darbemi indirircesine mırıldandım.

"Hiç kimse."