Biri karanlık biri aydınlık,
Biri gündüz biri gece,
Biri katil diğeri hayat kurtaran.
Düzen bu...
Azrailin elinden ölümü tattı o gece bir kız.
Sonra değişti renkler ve düzenler...
Aydınlığın güzel yüzü karardı o kızın kanıyla...
Havvanın torunları giydirdi yine geçmişin gömleğini...
İlk kanı döken Ademoğlu bilirmiydi gelecekte sırtlanacağı ölümleri...
Ölü ruh...
Aydınlık ters döndü bilinen günahlarla,
Sonra karanlık izledi aydınlık kardeşini,
Sonra gördü ona kendini bile unutturacak tek kişiyi...
Ölü kızın mezar taşında döktüğü kandan gözyaşlarını.
İçi acıdı ilk defa...
Göz yaşlarında boğuldu, hıçkırıklarında dağıldı.
İşte o gün değişti dengeler,
Aydınlığın günahını gece verdi cezasını boyadı rengini siyaha.
Karanlığın aşkı ise onu sürükledi, yıkadı, temizledi aydınlığa bahşetti.
Lanet eden şükretti aşka,
Şükreden lanet etti günahına.
İki kız değiştirdi düzeni,
Biri varlığıyla diğeri canıyla...