Annem ve babamın ölümünden sonra hayatımla yaşam bağım koptu. Kimseyle konuşmuyorum. Kimsem yok. Dışarı çıkmıyorum. Korkuyorum. Küçük bir kulubede yaşıyorum. Yaşadığı mı biliyorlar mı bilmiyorlar mı bilmiyorum. 1 gün boyunca yaptığım tek şey koltukta oturmak. Hiç bir şeyden haberim yok. Bu 1 yıldır böyle. Ben güçlü bir kızdım. Ama annemle babam öldükten sonra gücümü kaybettim. Onlar bana güç veriyorlardı. Onlar benim... Yaşama sebebim. Annem ölmeden önce bana bir şey demişlerdi ve söz vermiştim.
" Ne olursa olsun biz ölsek bile sakın kendini kaybetme. Kendini sakın ezdirme ve kendine iyi bak. Şimdi bunların hepsini uygulayacağına söz ver.
" Söz veriyorum."
Üzgünüm... Anne.. Baba....
Sözünüzü tutamadım ama bugünden sonra tutacağım. Söz veriyorum...