Ölü'yse Güzel |Yarı Texting|

Öyle'yse Güzel kitabının devamıdır.

Ulaş'la Derin'in kızı Asel ve elalemin çocuğu Egemen'in hikayesi.
...

"Maçta yaptığım son şeyden dolayı otomatikman reddedildim değil mi?"

Boştaki ellerimle tişörtümün eteklerini sıkmaktan bir hâl olurken bunu hiç yüzüme yansıtmadan kaşlarımı kaldırdım.

"Ondan önce bir şansın olduğuna inanıyordun yani?"

Baş parmağı tekrar yanağımın üzerinde gezinirken gözlerini hâlâ gözlerime çıkarmaması renk değiştirmem için bir sebepti.

"Evet, hesaplama yaptım. %28 şansım vardı."

Yutkundum.

"Şimdi?"

Kaşları çatıldı. Bakışları hâlâ yön değiştirmemişti.

"Şimdi ne?"

"Şimdi yüzde kaç şansın kaldı?"

O pezevenk gülümsemelerinden biri oluştu dudaklarında.

"Deliliğin kızgınlığından büyüktür belki diye %5'lik bir şans bırakmıştım kendime."

Bırakmıştım, geçmiş zaman.

Anlamazca yüzüne bakarken dudaklarıma eğildi. Biraz daha dik dursam...

"Ama sanırım bu yaptığımla eksilere düşecek. Aklın varsa bas tokadı git Asel."

Aklım yoktu.