Minsan, naisip niyo na ba kung paano kayo mamamatay?
Ako kasi, HINDI.
Normal naman kasi sa mga tao ang mamatay. Siguro nga normal din ang mag-isip na balang araw, kahit pa ayaw mo, mangyayari pa rin ang bagay na pinaka kinatatakutan mo.
Pero sa kaso ko, iba eh. Kasi hindi ko kailanman inisip mamatay. Duh. May masaya kaya akong buhay (medyo?), kumpleto rin ang pamilya ko, may pangarap din ako (I'm not sure), kaya hindi ko inisip na mamamatay ako ng walang dahilan.
Sabi nga sa nabasa ko "Don't you ever seek death: death will find you" kaya bakit ko pa iisiping mamatay diba? Ang creepy kaya.
But eventually, I really died.
At nung magising ako, nasa harap na ako ng isang school. Imbes na sa heaven or hell or...porgatory (because as far as I'm aware, yun ang mga kinalakhan kong kwento sa oras na mamatay ka, hindi ko naman inakalang totoo pala ang kasabihang "you never stop learning even until you died") I don't know what does it mean or why ghosts like me end-up standing in front of that boarding-school.
All I know is, I still need to find the reason why I died and the only way to do that, is to enter in...
SUMMER HIGH: SCHOOL FOR GHOSTS.
Laisrén Allegre admired the school president, whose encouragement motivated her to excel academically to gain recognition. To achieve this, she needed help, and that's where the top student in their strand, Yancy Louis Glavera, came in.