Vera

Herkesin hayata karşı bir duruşu vardır. Kimisi güçlü durup savaşır, kimsi sadece yenilğiyi kabul eder... kimiside benim gibi güçlü görünüp aslında bir kır çiçeği kadar kırılgandır....

Yapmak istediğim şeyleri sürekli zorlu yorladan yapıyor olmanın acısı bir yana sürekli kırılıp,üzülmek beni yoruyor..

Üzülüyorum... ama galiba bu benim kaderim.

Kendimi sende buldum. Ama şimdi otopsimi istiyorum.

.................................

"Seviyormusun"

"Çoookk ama kırılmaktan ve kırmaktan korkuyorum."
....................................
Ya birdaha aynı şeyi yaşarsam? korkusu insanı neden böyle yoruyor.

Bazen keşkeli sözcükler bundan daha iyi dedirtiyor bana...

Kendimi bir şeye adamaktan hep nefret ettim. Herşeyin eksikliği giderilir. Peki ya "AŞKIN" gideriliyor mu ?