"Doğa anaya sonsuza kadar sadık kalacağıma, onu her koşulda koruyacağıma ve onunla sonsuza kadar iç içe olacağıma söz veriyorum." ▪️ "Siz de sebep oldunuz. Herkes sebep oldu. Lanet olası hepimiz merak eden aptal varlıklardık. Etrafını kurcalayan, istemeden de olsa zarar veren... Hiçbir amacımız yoktu, ne amaç uğruna yaşadığımızı bile bilmiyorduk. Her şeyin bir faydası vardı. Ağacın, suyun, toprağın, şu lanet dünyanın her zerresindeki canlılar hayata bir şekilde dahildi. Peki biz? Hepimiz suçluyuz. Merak ettik, neyiz, ne yapabiliriz? Bunu ararken yakıp yıktık, mahvettik, batırdık ne dersen de. Ama hepimiz yaptık. Var olduğumuzdan beri." Ruby suskunluğunu korurken Teodor kızarmış gözleriyle gözlerini ona çevirdi. "Doğa ana hep vericiydi. Biz ise hep alıcı. Hep iyiliğimiz için vardı, ne ihtiyacımız varsa bize sağladı. Anamız değil miydi, ondan hep fazlasını alırken bir anne gibi daima arkamızı sakındı." Akan gözyaşlarıyla devam ederken Ruby içten içe kalbinin sızladığını hissetti. Doğa ana onları daima sakınmıştı. "Lanet olsun özür dilerim ki her şeye pişmanım. Ondan mislini alıp az kısmını bile geri vermediğimiz için. Dediğin gibi o bize hiç zarar vermezken bizim ona devamlı zararımız için. Ama yuvadan uzak kaldığım onca zaman beni kendime getirdi işte. Doğa anamız değil mi? Ne olursa olsun beni yine kollarına almaz mı ha, söylesene Ruby?"All Rights Reserved
1 part