GÖKTAŞI

Onu hiç böyle görmemiştim.

Gözlerindeki hüznü. Kararsız bakışlarını.

"İyi misin?"

Elleri dizlerinin üzerinden aşağı sarkmıştı.

"Hayır desem inanır mısın?"

Yorgun gözleri hafif kısık bir şekilde yeri inceliyordu.

Bende yere oturdum ve onun gibi dizlerimi kendime çektim.

"Evet"

Gözlerini kaldırıp bana baktı. Mutsuz yüzünü bana çevirdi. Hiçbir ifade yoktu yüzünde.

Bende başımı ona çevirdim ve dudaklarıma hafif bir tebessüm kondurdum...

("Hiçbir şey" göründüğü gibi değildir.

Bazen, bazı şeyleri anlamadan yargılamak bu hayatta yaptığımız en büyük hatalardan biridir.

O kişinin hikâyesini okumak gerekir mesela.

Bırakın sizi sürüklesin bu yolculuk.

İçinizdeki o merak duygusunu hissedersiniz belkide?)