Sen beni gözlerine hapsedip gözlerini yumdun.
Ben grilerinden kaçmaya çalıştıkca daha da sıkı yumdun gözlerini.
Sen grilerinle boğdun beni.
Nefes almak için mavilerimi feda ettim sana,
Nefes aldırmadın.
Aklımı feda ettim sana,
Nefes aldırmadın.
Benliğimi feda ettim sana,
Nefes aldırmadın.
Kalbimi feda ettim sana,
Nefes aldırdın, beni yaşattın.
Kalbimi öldürdün.
Gri toprakların altına gömdün.
Benim herşeyimi aldın,
Geri istedim vermedin,
Seni istedim gelmedin.
Şimdi beni de öldürdün.
Kalbimin yanına gömdün.
Kim bilir?
Ya çürür hepsi,
Ya da bir su bulup yeşerir geri.
Gri topraklar buna izin verir mi peki?
Vermez.
Gri topraklara yakışmaz mavi...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."