[tamamlandı] "Ne yapmamı istiyorsun Domenic, sana abi dememi falan mı? Cidden bunu mu istiyorsun benden?!" "Evet... Doğru olan bu." "Senin düşüncen bu!" Sinirle ellerimi saçlarımın arasında gezdirip arkamı döndüm. Kollarımı mutfak tezgahına yaslayıp sakinleşmek adına birkaç saniye öylece bekledim. Lanet olsun, ağlamak istemiyordum! En azından şu an değil. Biraz olsun sakinleştiğimden emin olduktan sonra yüzüne bakma gereği bile duymadan "Gecenin bu saatinde, neredeyse kardeşin yaşındaki bir çocuğun evinde ne işin var o zaman senin?" diye sordum yine sinirlenmeye başlarken. ➰ "Demek abi?" diye sormuştu yüzündeki alaylı ifadeyle. Omzumu silkip "Beğenemedin mi?" dedim üzerine giderek. Birkaç ay önce ona abi dememi, onu bir büyüğüm olarak görmemi isteyen ta kendisiydi. "Ben şu saatten sonra senin her şeyin olabilirim, ama abin olamam Nina."