İnsan sınanır, insan yorulur, insan acı çeker ama insan devam eder yaşamaya. Ben seni çok sevdim ama ben seni, kendimi kaybettiğimde sevdim. Yok olduğumda uğruna savaşacağım hiçbir şey kalmadığında sevdiğimi fark ettim. Yiğit ben çok yoruldum. O kadar çok şey kaybettim ki ben ruhum o kadar yıprandı ki ama ruhum hiç çıkmadı vücudumdan çünkü senin ruhunu bekliyordu. O gün uçakta dilime hakim olsaydım... Sahi o gün mantığım devrede olsaydı buluşur muydu ruhlarımız? Ben senin çok istediğin evladı sana veremez haldeyken seni bu kadar çok istiyorken sana bu kadar açken... Zayıf hayatıma rağmen beni sevdin. Ruhuma can verdin. Ben çıkmaza düşmüşken beni sonsuzluğa çıkardın. 🦋🦋🦋🦋🦋 Yalanlar... Boşluk... İnsan hayatı ne kadar boş oysaki. Ben babama benziyorumuşum ama aslında benzediğim kişi babamın ikizi. Annem... Pardon amcamın eşi... Kızgın değilim kimseye ama kırgınım. Hayata, insanlara, kendime... Kimim ben sahi? Yiğit Kerem... Beni korumak için söylenen yalanlardan, sahteliklerden bıkmış ruhunu herkesden saklamış aciz adam. Her şeyden bir haber olan Yiğit. Sadece yoğun istek üzerine yaşayan Yiğit. Keremsiz Yiğit çünkü Kerem masum, çünkü Kerem saf, temiz. Esirgiyorum Keremi kirlenir, dileriyle kirletirler onu. Yalansız kalmalı. Sadece sana. Sadece sana yakışır Kerem Mehrim. Sen... Sen benim en saf varlığımsın. Onca yalanın içindeki tek doğrumsun. Ruhum seninle. Doğru olan tek şeyle. Yalanlar çıkmaza düşürmüşken beni sen benim sonsuzumsun.