İnsanlar kendini kandırmayı oldukça seven varlıklardır.Bunlardan biri de bendim.Ve ben kendimi kandırmaya erken yaşlarda başlamıştım.Benim isteğim dışı gelişen olaylar bunu mümkün kılmıştı.Ya da yine ben kendimi kandırıyordum.Kim bilir? Kulağımda ki müzik rahatsızlık seviyesini aşınca hızla çektim kulağımdan.Karanlığın verdiği huzurla kendimi yine sahaya atmıştım.Bir nebze de olsa beni bir şeylerden uzak tutmaya yetiyordu.Yere çöküp derin nefesler vermeye başladım.Belki de biraz mozaşistlik gibiydi.Hayvanca kendini yorup bundan zevk almak.Gelen adım sesleri iç dünyamdan uzaklaşmama yetmişti bile.Fakat aklımda kimin geldiğinden çok bu kişinin birazdan beni rahatsız edeceği düşüncesi vardı.