EVVELİM SEN OLDUN ÂHİRİM SEN OL!..

Meryem güçlü durmak için içinden duâlar ederek emin adımlarla başı dik bir şekilde yürüyordu...

İlk onu gören Handan oldu ve şaşkınlık kızıgınlıkla bir hışım ayağa kalkıp bağırdı...

-Senin burada ne işin var? Hangi yüzle gelebiliyorsun sen buraya?

Meryem histerik bir tebessüm edip cevap vermeye bile lüzum görmedi...

Murat ise Handanın bağırmasıyla arkasını döndüğünde gördüğü yüzle içinden binlerce kelimeler geçerken dudaklarından çıkmasa da şaşkın yüzüyle mahçup bakan gözleriyle çok şeyler anlatıyordu duymasını bilene...

Meryemi... Hâlâ delicesine sevdiği kadın çok değişmişti...

Meryem tesettüre girmiş beline kadar uzanan saçları gözükmüyordu artık...

Fazla açık giyinmeyi pek sevmezdi zaten de şimdi de karşısında uzun sade renkte bir kıyafet vardı üzerinde...

Yüzünde eksik etmediği sade makyajı yoktu bu sefer... Çok ağladığı belli olan gözlerinde kızarıklık vardı...

Herzaman gözlerinden mutluluk akan şenşakrak çocuk ruhlu kadını gitmiş kendinden emin bakışlarıyla ona ruhsuzca bakan bir kadın vardı karşısında...

Elini uzatsa tutacak kadar yakın lâkin ondan kilometrelerce uzakta duran sevdiği kadın var bir kaç metre ilerisinde...

Murat sevdiği kadını kendi elleriyle kaybetmenin bin pişmanlığı içinde kendini içten içe yiğip bitirirken...

Meryem Muratın bakışını görüp derin bir nefes alıp vererek tekrar yüzünü Cüneyt beye çevirdi.

Cüneyt bey kızgın bir şekilde Handana bakarak ses tonunu yükseltti.

-Senin ne haddine bu soruları sormak?

-Nişanlımın eski karısı karşımda olacak ve ben nedenini sormakda hadsizlik yapmış olacağım öyle mi? Asıl hadsiz bu kadın...

Handanın kızgınlıkla bağırtısını Cüneyt bey devam etmesine izin vermeyerek kesip

-Meryem benim oğlumun eski karısı olsa da o benim iki cihanda da kızımdır ve bu bazılarının laflarıyla
DEĞİŞMEDİ DEĞİŞME