Herkes hayatının bir filmin senaryosu olabilecek kadar karmaşık olduğunu düşünmüştü . Benim hayatım bir film olsaydı eğer dedim kendi kendime . Sanırım yine gösterime geç kalırdım . Nefes nefese salonu bulurdum önce , sonra görevlinin elinde tuttuğu cılız ışık eşliğinde koltuğuma geçerdim .
Salondaki diğer izleyiciler bir kaç dakika rahatsız olurdu muhtemelen ama bunu umursayamayacak kadar merakla beklerdim filmi . Oynatılmaya başladığında ise karakterleri incelerdim önce . Başroldeki kıza takılırdı gözüm , muhtemelen kızı uzun uzun süzüp beğenmezdim , sonra arkama yaslanıp patlamış mısırıma uzanırdım . Ağzıma bir kaç tanesini atıp filmi izlemeye devam ederdim . Belkide çok sert eleştirirdim filmi , verilen kararlara kızardım . Ama yinede tam şu ana geldiğinde salondaki herkes gibi nefesimi tutup beklerdim , acaba ne yapacak derdim içimden . İşte tam şu an yine soruyorum kendime ; Ben ne yapacağım ?