Tüm yıldızlar geceye aşıktı. Sadece o geldiği zaman parlıyorlardı gökyüzünde. Oysa gece yıldızların farkında bile değildi. O güneşe aşıktı. Bilse de o gelince yitip gitmek zorunda kaldığını yine de razıydı. Güneş ise aya sevdalıydı. Gece geldiğinde gitmek zorunda kalsa bile ışığını armağan ederdi aya. Ay ise kimseyi sevemezdi. O kendisine aşıktı. Peki bu döngü olmasa dünya nasıl olurdu? Güneş geceye aşık olsaydı aydınlanırmıydı bir daha ay? Gece yıldızların farkına varsa vazgeçermiydi kendisinden güneş için? Doğarmıydı bir daha gün? Yıldızlar geceye aşık olmasa görebilirmiydik bir daha geceleyin bu kadar güzel manzara? Ay birine aşık olsa gitmezmiydi sevdiğinin peşinden? O zaman ne aydınlatırdı gecemizi? Bazen kendini seveni fark etmek yerine aşkının peşinden gitmeli insan. Belki de onun imkansız aşkı başkalarının karanlıklarını aydınlatıyordur.