Lavinya'nın Mezarı

Önsöz
İçimde bir gökyüzü var.
İçimdeki gökyüzünde bir bulutun yorgunluğu var.
Ayazlı gecelerde yıldızların parlaklığını kıskandığından onları saklayarak gizlemeye çalışan, 'büyük tavan'ın şımarık gözbebeği bulut'un.
Üzerimde, bir miktar Güneş'in kibri var.
Asla batmayacak gibi küstahça ışığını sahneleyerekten sabahı selamlayan Güneş'in
.
Şakaklarımda belli belirsiz, gizliden Ay'ın lütfu var.
Kimseyi uyandırmadan, öylece tüm evreni aydınlatmaya mahkum edilmiş Ay'ın.
Gözlerimde binlerce birbirine benzer yıldız var. Kaderleri farklı, belki bir gün belki milyonlarca ''iyi geceler''i gerisinde bırakarak gecenin en zifirli anında sönecek olan yıldızların.
Kalbimde genç bir kızın ruhuna kan dökülüyor.
Fakat bunların hiçbiri hakikatim değildir benim.
Yetinemediğimdendir bütün bu zelzelenişim.
Yıkılmaya yüz tutmuş boş duvarlaradır sükunetim,
Konuşması gerekirken susanlaradır sinirim;
Ve içimdeki kör ateşedir parlayışım.
Çünkü ben layık değilimdir:
Ne Ay'a, ne Güneş'e, ne yıldızlara...
Çünkü isteğimdir başını kaldırıp baktığın tüm gökyüzü,
tüm evren.