Harabe'nin Manzarası

Her köşeyi döndüğünde sokağın sonundaki manzaran deniz .

Her limanı terk ettiğinde gittiğin o gizli koy senin en değerli mabedin.

Kaybetme , sıkıca tut nefesini , o denizin , yosunun ve iyotun kokusunu içine hapset .

O koku ki sana yaşamını daha anlamlı kılıcak gelecek vaat ediyor .

&

Ben Sinem yaralarımla ayakda durabilmeye çalışan 23 yaşında Ege'nin incisi İzmir'in en sakin kasabasından yazıyorum size bunları .
"Elbet geçer..." diye başlayan cümleler kurmaya korkar olduğum zamanları anlaticam . Ve geçtiğini sizinle yaşayarak öğrenicem .

Gidişler gelişler , başlangıçlar bitişler .
Kabuk bağlayan ve kapanmayan yaralarım vardı .

Ama bir insanın en zor yapacağı ve en kolay söylediği şeyi yaptım...
Alıştım...
Kanayarak ..
Tekrar yaralanarak..
Ve tekrar ayağa kalkarak..

&

Deniz kokan bir adam herşeyimi yıkdı .

Ve ben toprak kokan bir adamın yokluğuyla ayakda kaldım . Yine yalnızdım ama en büyük desteğim o toprak kokan adamın yokluğuna alışmışım deniz kokanın yokluğu yıkmaz dedim ve ayakda durdum .

İçim harabe, içim yıkık dökük ,yangın yeri, gelen kaçıyor, sessizliğim koca bir çığlık ama dışı boyalı duvarları, çiçek bahçesi ...
Buyrun lütfen yıkılmışımı sizin desteginizle atlatayım yardım edin...