Ölünce unutan bir adam, unutulunca ölen bir kadın.. ... Unutulmak. "Unutma eylemine konu olmak." Sözlükte böyle geçiyor. Peki benim için bu kadar basit miydi her şey. Ben bu sözcüğü iliklerime kadar hissetmiştim. Her gün de hissediyordum. Ben.. unutuldum. Üzerime toprak attılar, bir iki ağıt yaktılar. Sonra? Akıllarından geçmedim. Ara sıra anımsadılar ama yerimi de doldurdular. Ben mutlu sonları hiç sevmem evet. Yine de gidenin unutulduğu mutsuz sonlar da tercihim olmamıştı hiç bir zaman. Ama ben unutuldum.. Peki ansızın çıksam karşılarına? Bir zamanlar seni seviyorum diyen adamın mavilerinin içine baksam? Yüreğimde bunca zaman özenle taşıdığım, hiçkimsenin tahammül edemeyeceği yaşanmışlıklarımı tokat gibi önlerine sersem? Ve yeniden aşık olsam? ... Yavbah #1 [20.01.22] Yavbah #2 [21.07.21] Yarım kalmışlığımıza, içimde kalanları yazarak bir nebze çare olmak istedim. Çünkü Bahar bunu hak ederdi.All Rights Reserved