GÖZLERİNİ HARAMDAN SAKIN.

Sınırlar,umut,imkânsızlık,aşk ve polisiye...
Bir adam,zihnine kazıdığı hükümle ruhunun duvarlarını güçlendiren...
Bir kadın, merakının tetiklediği boşlukta adamın rüzgarıyla bilinçsizce savrulan...

Ömer ve betül, aynı gezegende farklı dünyalara ayrılmış iki kişi...

İnanç ve değerlerine olan sadakatinin sınırlarına yaklaştırmayan ömer ve sadakatle bağlanacağı tek şeyi elindeki dipsiz boşluk olan betül...

Kesişen yolları bile çıkmaz sokakken; imkansızlığa gözlerini kapatan betül, bir çıkış ve bir cevap bulabilmek için önüne çıkan herşeyi sorguluyor.

Ömer'in, "benden Uzak dur!" İhtarlarını dikkate almayan betül, daha en başından sınırlarında kalakaldığı adama bir adım yaklaşırken; ona yaklaşan silahların farkına bile varamıyor.

Betül'ü, ömerin sınırlarına itip kendi dünyasını onun dünyasına sığdırabilecek şey imkansızlığa gözlerini kapatmak mı olacak, yoksa patlayan silahlar mı..?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Etrafımı şeffaf bir labirent çevirmişti ve ben bu dar duvarlar arasında sıkışıp kalmıştım.Her yer berraktı. O kadar berrak ki duvarları görmeyip birer birer çarpıyordum her birine. Görünmez bir kafesteydim.."

"Elimi uzatsam ona dokunabilecekken elimi uzatmamın bu kadar imkansız olması, ayaklarımı gerçeğin zeminine sertçe indiriyordu..."

-BETÜL AKMAN...-