Serhat'ın pek çevresi yoktu. Konuşup anlaştığı tek arkadaşı Hakkı'ydı! Sohbet ettiği çocuklar olmuştu. Ama onlarla da pek ileri gidememişti. Bir başına kalmak başlarda zordu. Anladı ki; insanlarla yaşamak daha zordu! Sokağa çıkmaya başladı. Yakın yerleri dolaştı. Ardından tüm mahalleyi adım adım gezdi. Yaşı büyüdükçe daha uzaklara gitmeye başladı. Havanın kötü olduğu günlerde ise minibüse biner, son durağa kadar gidip diğer araçla dönerdi. Çok yer gezmişti. Çok insan görmüştü. İyi bir gözlemci olmuştu. Gördüklerini annesinden başka anlatacağı kimse yoktu. Ümmühan'ın da bir süre sonra kafası kaldırmıyordu. Serhat yazmaya başladı. Önce defterinin arkasına; sonra da günlük olarak kullandığı not defterlerine. Beğendiği yazıları dosyalamaya başladı. Canı sıkıldıkça açıyor, küçük eklemeler yapıyordu.All Rights Reserved