SON TÖRE

Bu normal bir töre kitabı değildir.
Vallahi değil bak.

*
Ben Ahsen, Mardin'de doğmuş İstanbul'da büyüyerek, okumak zorunda kalmıştım.
Hayatın beni getirdiği noktalardan bir diğeriyse mafya oluşumdu.

Aslında şikayetçi değilim eğer 21. Yüzyıldaysak kadın haklarını bizzat kendim korumam gerekiyordu çünkü bilirsiniz...

Mardin'de kadın cinayetlerine, evliliklere karşı çıkmıyorlar.

Hayatımı değiştirdim, kadınları savunmaya adayan bir psikiyatr oldum.

Tek bir şeyi tahmin etmeden...

Ben de töre denen illete kurban gittim, açık konuşalım sevmedim. Ön yargım vardı ama ta ki silinen anlarım beni etkisi altına alana kadar...

Töre'ye kurban gittiğim adam onu sevdiğim adamdı. Sevgiliydik.

Töre'ye kurban gittiğim ev, gerçek ailemdi.

Sevdiğim adamın ailesi nerede bilmiyorum ancak onun babası bildiği adam benim gerçek babamdı...

*

"Seni unutmama izin verdin!" diyerek yanağına tokat attığımda odada duyulan o keskin ses ile onun kaşları çatılmıştı.

"Hatırlıyor musun?"

Dolan gözlerimi umursamadan göğsüne bir yumruk atarak "Kendini hatırlatmadın aptal! Aylardır senden nefret ettim! Bir yıl seni göremedim! Bunu neden yaptın?" ellerimi tutarak beni kendine çektiğinde dolu harelerimin arasından ona bakmaya devam etmiş o ise nahif bir sesle konuşmaya başlamış "Ölmeni istemiyordum, sence aylardır seninle evli olmama sevinememen normal mi? Sen yan odada uyurken ben her gece kaç kere yanına geldim, nefes seslerini saydım. Sırf hatırlayıp kriz geçirirsin diye." demişti.

Derin bir nefes aldığımda gözlerimi kapatarak başımı göğsüne gömmüş "Gerçekten senin ile evlenmeyi düşünüp, her şeyi unuttuğumda ikinci kez bu kadar saçma bir şekilde evlendiğimize inanamıyorum." diyerek yakındığımda beni sıkıca sarmış ben de başımı kaldırmıştım.

Kitaplarımın tüm hakları saklıdır, çalınma veyahut kopyalanması durumunda yasal iş