" yeter artık vurma!" " sebep?" dedi ukala bir tavırla. Çaresizce kıvranıyordum karşısında. Belki dövebilirdi yine. Ve dövücek ti de.. " Çünkü ben senin... çocuğunu taşıyorum." Yanağıma gelen acıyla basım yan tarafa düştü. Saçlarımdan tutup kafamı kaldırdı. Duvara yapıştırıp elini boynuma geçirip sıkmaya başladı. Nefes almakta zorlanıyordum. Elini çekmeye çalıştım. Ama nafile... " o çocuğu yarın aldıracaksın, duydun mu?" elini çekti. Bende ondan birkaç adım uzaklaştım. Ama yarın birkaç adım değil tamamen uzaklaşıcaktım...All Rights Reserved