Şimdi özgürlüğe, sonsuzluğa uçacaktım.
Kollarımı açıp bir adım attım.
Yavaş yavaş yaklaşıyordum.
Ve bir adım daha.
Evet evet gidiyordum.
Boşluğa doğru adım atmak için harakete geçtim.
Ancak bir şey beni engellemişti, belime sarılan güçlü kollar beni geri çekmişti, ne oluyordu? Ben özgür olmak sonsuzluğa uçmak istiyordum hâlbuki.
Tanrım, buna kim engel olmuştu?
Belime sarılan kollar beni geriye hızla çektiği için ters bir şekilde yere düşmüştük. Hemen üzerimde bana engel olan o kişi duruyordu. Bunu kimin yaptığına bakmak için gözlerimi açtım ancak bakış açıma çakır gözler girmişti...
Çakır gözler...
Sadece gözlerine bakabiliyordum, şimdi bu çakır gözlerin sahibi beni hayata geri mi döndürmüştü yoksa yaşayan bir ölü halinde olmama davam etmemi mi sağlamıştı?
İşte bunu bilmiyordum...
"Tesadüfen tanışacaksın, tüm geleceğin o olacak..."
.
.
.
Başlangıç Tarihi; 18/07/2020
BİRİCİK DEDEME İTHAF EDİYORUM SENİ ÇOK SEVİYORUM KOCA ÇINAR :)
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."