Sahteliklerin İçindeki Gerçekler

Artık kalbimde, aklımda söz dinlemeyen yaramaz bir çocuğa dönüşüyordu. Ve bunun tek sebebi inanmaktı. Ben gerçeklere inanmıştım. Aslında onları gerçek sanmışım. Kendilerini gizliyorlardı. Onlar zaten en başından beri gerçek sandığım sahteliklerdi. Onlar benim yanılgılarımdı. Sadece ben onları görememiştim onlara olan inancımdan dolayı...

Artık görebiliyorum içlerini, artık okuyabiliyorum zihinlerini çünkü onlar beni de içlerine çektiler. Bende artık onlar gibi sahteyim. Her geçen gün bende biraz daha gerçeklerden uzaklaşıp, sahteliklere boğulmuşum. Ta ki onları anlayabilmeye başladığımda farkettim yaşadıklarını, duygularını. Aslında onlar sahte değilmiş. Onlar sadece rol yapıyorlarmış gerçeklerden uzaklaşmak için...

Onlarda zaten en başından beri istememişler sahte olmayı! Sadece mecbur kalmışlar sahte görünümlü gerçek olmaya çünkü bu hayatta sahte olanlar dikkat çekiyor, gerçekler ise göz ardı ediliyormuş hep...