İşte o çok sevdiğim sonbahar ayım son bahar ayım oldu
NOT!! 1. BÖLÜM OLAYLARIN BAŞLANGIÇ SIRALAMASIDIR.
Bugün yine düştün aklıma. Aslında benim kurduğum cümlelerin hiçbirinde senden yine diye bahsetmek doğru olmaz. Çünkü sen hep olansın. hiç gitmeyen.. Belki bıraksan biraz beni, düşüncelerimi hislerimi sonra tekrar gelsen 'yine' derdim senin için. Ama sen hep buradasın. Hiç düşmüyor ellerin yakamdan, bırakmıyor sensizliğin acısı peşimi. Acaba acım taze diye mi böyle hissediyorum. Yanlız tazeden kastım aradan geçen seneler değil, yalnızca hislerim.
Eylül geldi sonra, bir anda,
Sensiz oldum, siyah oldum,
Hem yandım hem kayboldum.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."