Kayalıklarda oturmuş ağlıyordum ama artık hıçkırık yoktu sadece göz yaşı vardı .Zaten onlarda istemsiz akıyordu engel olamıyordum .Yanıma biri oturdu dönüp bakma zahmetinde bile bulunmadım .Kimsenin beni böyle çaresiz görmesini istemiyordum .Sonra yavaşça yanımda oturan kişiye döndüm .Onu tanımıyordum ama ileride hayatımın anlamı olacağını bilemezdim .Seluruh Hak Cipta Dilindungi Undang-Undang