Adam, son dileğini diledi.
Son dileği bir ışık olup gökyüzüne ulaştı ve yıldız oldu.
Gökyüzündeki yıldız, turuncu saçlı kızın yolunu aydınlattı.
Hayat, bir aileye kavuştuğunda hayatına onu mutlu edebilmesi için bir şans daha verdi.
Hayat ışığı, bir yıldızdı. O yıldız ise, dilenen son dilekti.
Aralarında hiçbir kan bağı olmadan koskocaman bir aile oldular. Geçmişle yüzleşecek, bazen düşecek, acı ile yıkılacak ama yine de birbirlerini kaldıracaklar. Gözyaşlarını silemedikleri an gelecek ama birbirlerine omuz olacaklar.
Hayat, ailesinin ama en çok da sevdiği adamın ışığı olacak. Kapkaranlık bir andayken bile...
Dilerim ki bu hikayede kendinizden bir parça bulur, Hayat Işığı ile kimi konularda yolunuzu aydınlatırsınız.
🌟
(Son Dilek'in devamı niteliğindedir. Son Dilek'i okumadan da anlayabilirsiniz. Sadece ufak kopukluklar olabilir.)
"Yeter ama bu kadarı fazla!" sinirden gözüm dönerken Savaş abi yanıma gelip omuzlarımdan tuttu.
"Yeter mi? Yüsra ben yanında olduğum sürece kimse sana yaklaşamaz."
Ben onu itmeye çalışırken o daha sıkı tutuyordu.
"Kendine gel, Sen benim abim değilsin kendini bu kadar kaptırma! Sen bana karışamazsın anladın mı?" gözleri kararmaya başladığında onu daha çok kızdırdığıma emin oldum.
"Karışamam. Öyle mi?" inatla kafamı sallarken nasıl yola girdiğimden haberim bile yoktu...
Sert Çehre ile isimli yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi ' 28.07.2019 '