Görev Başında - DeadlyWriter - Wattpad

Görev Başında

LECTURAS 16
Votos 2
Partes 1

LECTURAS 16
Votos 2
Partes 1

aksiyon fbiagent

Tracey Allen.Amerika doğumlu gençken anne ve babasını kaybettikten sonra yetimhanede bir süre kalır , daha sonra ise onu uzun süre sonra manevi babası olacak bir adam onu yetimhaneden alıp genç yaşta eğitmeye başlıyor.Dövüşmek olsun , silah kullanmak olsun.Bu arada okuluna geri dönüp okumaya daha hevesli bir şekilde başlar ve okuluna devam ederken 20 21 yaşlarında manevi babası olan bu adam bir adam tarafından öldürülür.Onu öldüren adamsa bir teşkilata üye olan bir tetikçidir.Allen da onun intikamını almak ve teşkilat üyesini yakalamak için önce polis ,
sonra FBI Özel Ajanı olur ve bu göreve atanmak için elinden geleni yapıp bu göreve atanır
Daha sonra yaşanan kovalamacada adamı vurmak zorunda kalıyor ve FBI da yükselmeye başlar.Bunun gibi birçok göreve daha katılıp başarılara koşmamak için hiçbir sebebi yok.Todos los derechos reservados

aksiyon fbiagent

Tabla de contenidos

İlk Görev
mié, jun 24, 2020

1 parte

İlk Görev
mié, jun 24, 2020

Regístrate para añadir Görev Başında a tu biblioteca y recibir actualizaciones

O

Pautas de Contenido

Quizás también te guste

HUDUT de kelebekleroldu1

"Bu bir Milat, Kıyamet." *** "Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi. *** Hikaye tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle alakası yoktur.

SİYAHİR de ben1deniz

Havanın sıcaklığı, çölün ortasında bir yangına dönüşmüştü. Kumlar, güneşin altında daha da sertleşiyor, her adımda bacaklarınıza yükleniyordu. Sırtındaki çanta, sanki her saniye biraz daha ağırlaşıyor, ama o hiç durmaz, yürümeye devam ediyordu. Adımlarını atarken, gözleri sadece ileriyi görüyordu. Burası, askerlerin kaybettikleri her şeyin, her umudun olduğu yerdi. Zorluğun başladığı, ancak vücutlarının ona alışmasıyla bir şekilde unutmaya çalıştığı yerdi. Burası, zihninin sınırlarını zorladığı, karanlık düşüncelerle baş başa kaldığı yerdir. Saatler geçtikçe, ayaklarındaki acı, aslında daha fazlasını hissettirmeye başlar. Bir müddet sonra, fiziksel sınırların ötesine geçer ve zihin buna ayak uydurur. İlk başta kaslarınız bağırırken, sonradan sadece bir donukluk kalır. Vücudun ne kadar yorulursa yorulsun, komutanın emri, görevdeki sorumluluğun baskısı, bir adım daha atmanı sağlar. Çünkü geri dönemezsin. Bir çığlık duymamak, bir yudum su içmeden yol almak... Bu, tüm askerin yaşadığı mücadeleydi. Kendini bir çukurun dibinde hissettiğin zaman, etrafındaki dünyayı duyamazsın. O kadar yalnızsındır ki, neredeyse hayatınızdaki her şeyin geçici olduğunu düşünmeye başlarsınız. Ama her gün bu hatırlatma bir şekilde unutulur. Çünkü seni bekleyen görev vardır. Ve o görev bitmeden, ne kadar acı çeksen de devam etmek zorundasındır. Gözlerinde uyku eksikliği, vücudunda kanla karışmış terin izleri, aslında seni oraya getiren o içsel güçle savaşıyor gibidir. Bazen derin bir nefes alırsın, ve sonra bir adım daha atarsın. Ama bu bir seçim değildir. Sadece, bir asker olmanın tanımıdır.

Yüzbaşı "Kan"🩸 de melek20Erkan

Beni çekiştirmesine izin veriyordum çünkü henüz benim kim olduğumu bilmiyordu ama öğrenecekti beni aniden yere atmasıyla ellerimi yere bastırdım reflekslerim çok iyi olduğu için şanslıydım bana bakıp " Kimsin sen şerefsiz!" demesiyle sırıttım ama yüzümdeki peçeden bunu görmüyordu beni bir terörist sandığı için böyle konuşuyordu ama ona kim olduğumu söyleyemezdim böyle bir emir almamıştım "benim kim olduğumu yakında öğreneceksin işte o zaman bana bu yaptığını sana ödeticem yüzbaşı" dememle gözünün en derinine bakıp meydan okumam onu şaşırtmıştı ama benim kim olduğumu öğrendiğinde daha çok şaşırıcaktı! ... Ben kim'miyim ben Yüzbaşı Alya bozkurt teröristlerin korkulu rüyası nam-ı diğer "KAN" 🩸 { Asker kurgusudur 🪖🇹🇷 } Not: ilk kez kitap yazıyorum yazım yanlışım olursa kusra bakmayın Bu kurgudaki askerler , terörist isimleri ve yerler tamamen hayal ürünüdür .

DİRENİŞ de meysyaziyor

Aylarca düşman saflarında bir gölge gibi dolaşan, vatan sevgisi ve sadakatle mücadele eden bir saha ajanı... ta ki deşifre olana kadar. Bir gün gün yüzüne çıkan evlatlık meselesi onu hem duygusal hem de kimlik açısından zorlarken bu duruma alışmaya çalışacak olan Armağan ve ailesinin hikayesi. Başlangıç: 09.04.2025

Mafyamı +18 de yagmur_yazarr

❗KÜFÜR +18 SAHNELER SMUT FANTEZİ MASTÜRBASYON ŞİDET ARGO SAHNELER BULUNUR❗ 🔞🔞🔞🔞🔞🔞 "Hayat, Defne için sadece üniversite sınavlarını geçmek ve başarılı bir psikolog olmaktı. Ta ki... Aras'ı tanıyana kadar." İstanbul'un prestijli bir üniversitesinde okuyan Defne, içine kapanık, sessiz bir öğrencidir. Hayatında hiçbir zaman risk almamış, hep kuralların içinde kalmıştır. Ama o derse girdiğinde her şey değişir. Aras Demir. Zeki. Karizmatik. Soğuk. Ve... karanlık. Defne, başta ona hayranlık duyar. Sonra bu hayranlık, meraka, yakınlığa ve... başka bir şeye dönüşür. Ama bilmediği bir şey vardır: Aras Demir, aslında salvatore Vitale'dir - İtalya'nın en güçlü mafya ailelerinden birinin varisi ve lideridir. Bir gecede değişir Defne'nin hayatı. Artık dersler, sınavlar, notlar yoktur. Karanlıkta verilen emirler, kanla yazılmış anlaşmalar ve Defne'nin artık geri dönemeyeceği bir yol vardır. "Kimi zaman en tehlikeli adamlar, en güzel gülümseyenlerdir." Aşk mı? Güven mi? Hayatta kalmak mı? Defne artık sadece kendini değil, kalbini de korumak zorunda... "aşk bir mafyanın evinde başlamaz ama orda ölür "

Alçin Sönmez de okuryazarbirkiz00

"Alçin..." İsmimi nerden biliyordu bu kız? "İkizim, sen mi geldin? Göremiyorum, görmem gerekmez mi? Beni yanına almaya geldiğinde bile bana gözükmeyecek misin?" Bu kız neyden bahsediyor? "Annemde yanında mı? Bazen göremiyorum, sizin öldüğünüz günden beri oluyor. Beni bu adamlardan korumak için beni almaya mı geldin?" Bir kaç saniye gözlerim onda oyalandı. Ala'nın sesi bizi kendimize getirdi. "Alin hanım, biz Türk askeriyiz. Bir yaranız var mı? Gözlerinize mi zarar verdiler?" Ala'nın sorularını eş geçti kız. "Alçin burada değil mi? Ölmedim mi? Nasıl olabilir ki, kokusunu aldığıma eminim!" ...

KAN VE KEMİK de Medusahikayeleri

(+18) Aleda Karael ve Ivan Mikhail Ramonov'un karşılaşması, kaderin elleriyle şekillenen bir oyunun ilk hamlesiydi. Aleda, her adımında ölümle burun buruna gelmiş, geçmişin acılarıyla yoğrulmuş bir Boksördür. Ivan Mikhail Romanov ise, Rusya'nın derin karanlıklarında adı duyulmamış bir gücün sahibi, bir mafya lideridir. İkisi de birbirinden farklı ama bir o kadar birbirine çekilen. Bir anlaşma, sırlarla dolu bir müttefiklik, onları yavaşça birbirine yaklaştırırken, aralarındaki gerilim her geçen saniye daha da büyüyordu. Ve ne zaman iki karanlık ruh bir araya gelirse, aralarındaki ateş, her şeyi yakıp kül ederdi. Her karar, her adım, her dokunuş... Hepsi birbirini takip eden, yıkıcı bir sırrın peşinden sürükleyecek. Beni okumaya devam et, çünkü bu hikaye... yeni başlıyor.

üvey Ablamm gxg de hayat-_-yok

ALMİLA(Gerçek Ailem) de ssydff

Düşünsenize 17 yıl boyunca yaşadığınız aile, gerçek aileniz değil. 6 abi, 1 ikiz ve 1 kardeşin var.

Alya Asil (GERÇEK AİLEM) de se23lin

Alya özer (asil ) küçük yaştan beri ailesinin intikamı için yanıp tututuşur tam herşey bitmişken gerçek ailesi ortaya çıkar. Bütün dengesi alt üst olurken aşk karşısına çıkar

Quizás también te guste

Slide 1 of 10

Yüzbaşı "Kan"🩸 cover

Mafyamı +18 cover

Alçin Sönmez cover

KAN VE KEMİK cover

üvey Ablamm gxg cover

ALMİLA(Gerçek Ailem) cover

Alya Asil (GERÇEK AİLEM) cover

HUDUT

"Bu bir Milat, Kıyamet." * "Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi. * Hikaye tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle alakası yoktur.