Belki bir şarkının nakaratıydı sana ağladığım gün. Ben seni denizlere anlatamadım. İçinde olduğum dört duvara ağladım seni . Sen benim en büyük şansım Zannettiğim kötülüğümsün... Ona hiç bir zaman istediğini veremedim. Ben kendime yetemiyordum ki ondan bana nasıl sahip çıkmasını bekledim? Yavaş yavaş eriyen bedenim artık dayanamaz oldu. Taki taki karanlıktan gelen adama kadar . Güneş deli gibi aşık olduğu adamının ihanetine uğradıktan sonra hayata yeniden tutunmaya çalıştı hastalığı stresten bulduğu fırstla nüksetti . Onun ilacı yoktu belki de karanlıktan gelen biri onun kalbine dokunacak ona hakettiği değeri verecekti.Dayanamıyordu ama şunun bilincinde idi; intihar etmesine gerek yoktu , o onu acımasızca ölüme terkedecek celladına zaten aşık olmuştu