"Wag ka na umiyak, bata. Simula ngayon, ako na yung magiging kaibigan mo dito sa Mendez. Ako bahala sayo, okay?" He smiled at me and offered his hand.
That was 12 years ago, nang may batang ka-edad ko ang lumapit sakin habang umiiyak ako dahil ayaw ako kalaro nung mga bata dito sa Cavite. Bumalik na kasi yung family ko dito from Canada. Sobrang hirap ng walang kaibigan, swear.
But I'm thankful that I met Raj.
Yup, 12 years na kaming magkaibigan ngayon. And to be honest? 6 years ko na rin syang mahal. As time goes by, my feelings for him keeps on growing and growing.
Hanggang kailan ko kayang itago 'to?
It sucks, right? Uggghhh.
Pero ayun nga, he keeps on seeing this girl sa mga panaginip nya. Sana ako nalang sya.
I wish.