Babam öldüğünde henüz 14 yaşındaydım. Babamın ölümünün etkisiyle çok büyük bir depresyondaydım. Annem, babamın anıları olduğu evden uzaklaşıp, ferah bir kasabaya taşınmamızı söyledi. Kabul ettim çünkü, bu bana da iyi gelecekti. İyi ki kabul etmişim çünkü ben, kimseye aşık olamayacak, kimsenin de ona olmayacağı, çirkin, bakımsız, iğrenç ben, orada aşkımı buldum.