Kafeteryadaki sessizliği telsizimin sesi bozdu. Bizimkiler bana döndüler. Telsizi açtım:"Dilay Özmen" Karşıdaki Aras'tı. "İstiklal Caddesinde bir mağazanın üçüncü katından düşen 30'lu yaşlarda bir adam şuanda yerde yatıyor." "Tamam hemen geliyoruz." Olaya gitmemize rağmen sesini duymak beni mutlu etmişti. Ama kulağıma doğru gelen iç gıcıklayıcı nefes beni etkilemişti. "Hadi gitmiyor muyuz?" Bu Serdar'dı. Aşık olduğum bu mesleği yaparken bile benim kafamı kurcalayan bu iki adamdan hangisini seçecektim. Kararsızdım.All Rights Reserved
1 part