İnsan herşeyden mutlu olabilmeli. Yalnızlıktan, aldatılmaktan,terkedilmekten hatta hayatın gerçeği ölümden bile...........Yaşayacaksan herşeyin tam olmalı. Deli gibi aşık olmalısın önce. Nasıl olsa hayat tek kişilik değil.Sevmeyi, çılgınca aşık olmayı, sevişmeyi bildiğin kadar ayrılmasınıda , terk edilmesini de hatta terk etmeyi de bileceksin.Dost olacaksın ayrıldığınla. Herşeyini bildiğin dostların olacak karşı cinsten.Terk edildiğinde başka terk edenin yanında derdini anlatabileceksin ki hatalarınıda bileceksin.Bir boşvermişlik olacak sıkı sıkıya sarıldığın prensiplerinin yanında.Kendini boşvereceksin karşındakini değil.Öyle erkek adam ağlarmı demeyeceksin ağlayacaksın salya sümük.Terkedilmenin acısını yumrukladığın duvarlardan çıkaracaksın ki başkasını acıtmayasın.Zamanla terkedilmeyi seveceksin hayatın gerçek tadı olduğunu anlayacaksın tüm çıplaklığı ve dürüstlüğüyle.Zamanı terkedildiğin noktada dondurmayacaksın bırak daha hızlı çalışsın, merhemidir çünkü zaman, acının. Kısılıp kalmayacaksın bir avuç kullanılmış anıda. Yaşanılacak yeni anılar bakacaksın sahibinden, el değmemiş, başka anılarla yıpratılmamış.Saramaz iki yaralı birbirini.Acı sevgilin olmasın. Engel ol empatiye. Her acı kendi içinde düzelir.Yıkılan bir kalbi başkası düzeltemez sadece yeni kalp yapar.Yeni kalp ne kadar büyürse yaralı kalp o kadar küçülür....ama yok olmaz.Sen sen ol sadece terketmeyi başkasına bırak, terkedilmeyi sev.Ne kadar çok kırılmış kalbin olursa o kadar çok alışılmış acıların olur.