Tagu taguan maliwanag ang buwan, may walong mag kakaibigan ang naligaw sa kagubatan.
Lakad dito, lakad doon, hanggang sa matanaw nila ang isang abandonadong mansion.
Pinasok ng hindi iniisip ang kahahantungan, sabay ng pag sibol ng araw pag mulat ng mata. Natuklasan ang misteryong nakabalot sa mansyong mahiwaga.
Ang bakasyong sana'y mag dadala ng saya, napalitan ng isang malagim na trahedya.
Wala sa likod, Wala sa harap,
Ngunit wag kang kukurap
Kundi dugo ang dadanak, talasan ang isipan imulat ang mga mata.
Sugal kapalit buhay, matatapos naba?
O mag papatuloy upang makalabas ng buhay sa mansion may sumpang kamatayan.
"Et cum conpleveris computatis ten, te erant 'iam latebat."
paano kung ang lalaking nagpapagaan sa loob mo ay sya ring lalaking magpapasakit ng ka atay-atay mo? charot!
pero, paano nga ba kung pinaglaruan kayo ng tadhana? na akala mo ay sya na ang lalaking panghabang buhay-- ang lalaking sinasabi nilang 'unexpexted' mo mang nakita eh, mamahalin mo at mamahalin ka hanggang dulo? tapos may bonus pang happy ending?
paano kapag ang lalaking 'iginuhit' ng ama mo ay sya ring napunta sa'yo-- munit sa ganda ng ngiti nito at ganda ng ugali-- meron pala itong pinakatatagong sikreto na magpapa-balik ng sakit na pilit mong kinakalimutan?
hayts! puro 'pano' at puro 'pero', but, ganon naman ang buhay hindi ba- puro tanong at pagkatapos kapag nahanap na ang sagot ay mag tatake- time pa para makapag isip isip-- nag oover time tuloy ang utak! charot ulit!
pero lahat ng pinagdaanan natin, ang tadhana naman sa bandang huli ang magdedesisyon. Dahil kahit pilitin man natin, sa huli. Ang mapaglarong tadhana pa rin ang mag wawagi..
Mapaglarong tadhanang 'to, Once na makita ko s'ya talagang hihingi ako ng isang daang rason kung bakit pilit nyang pinaglalayo ang magjowa! haynako nakaka stress!