Genç kız, yazıyordu. Aklına gelen her şeyi. Düşüncelerini yazıyordu. Hayal gücünün sınırlarını zorlayan kurgular yazıyordu. Güçlü betimlemeler, ustaca anlatılmış düşünceler ve duygular, akıcı dil, hayranlık uyandıran birçok kurgu... Zor oldu ama oldu. Başardı. İkna etti babasını, annesini, ailesini... Asıl zorluk şimdi başlıyordu ama. Bu yeni hayata uyum sağlayabilecek mi, genç kız? Kendisini sevenler olduğu kadar sevmeyenler de olacak. Ne yapacak şimdi? Eski, sıradan, tekdüze ama sakin hayatına dönecek mi? Yoksa kendisini kötüleyen okurları sineye çekip yeteneğinin meyvesini yemeye devam mı edecek? ***** Yalnızım. Gerçekten çok yalnızım. Yüzlerce, binlerce insanın içinde beni anlayan tek bir insan bulamıyorum. Binlerce insana deva olduğumu söylerlerken kendime zarar dahi olsa bir etki bırakamadığımı kim söyleyecek? Eskiyi özlediğimi daha önce hiç bu kadar net hissetmememiştim. Mazinin o keskin ve fazlasıyla acı verici kokusu genzimi yakarken elinden gelen tek şey halime şükretmek oluyordu. Neredesin? Yıllarca beklediğim hayatımın aşkı çık artık karşıma! Bana biraz olsun eskiyi hatırlat! Bana geri dön! Beni yine sev! Beni yine özle! Bana yine sarıl! Kestirip de sana verdiğim saçları kokla sevgilim! Yazdığım mektupları oku sevgilim! Beraber olduğumuz fotoğrafları izle sevgilim! Bizi yine hatırla sevgilim! Biz bizi yineleyelim sevgilim!All Rights Reserved
1 part