Το Ασανσέρ

Έρρικα: Φύγε τώρα από εδώ!
Ουρλιάζω, νιώθω τον λαιμό μου να καίει. Η φωνή μου να αναδύεται από τα βάθη των πνευμονιών μου και σαν μυρμήγκιασμα να απλώνεται σε όλο μου το κορμί. Η δύναμη της φράσης μου να είναι τόσο μεγάλη που να πραγματοποιείται αυτό που αγωνιωδώς φωνάζει όλο μου το είναι.
Το τέρας να εξαφανιστεί, να φύγει τώρα, να μην υπάρχει πια. Κάνει ένα βήμα προς τα πίσω ακούσια, σαν να δέχτηκε ένα σπρώξιμο από το χέρι μου, μία κλωτσιά από το πόδι μου, όπως δέχομαι εγώ από εκείνον.