Ben dört yıl önceki gibi beyaz bir tişörtü tutuyor içime kehribar kokusunu çekiyordum. Ağlamam dinmedi. Ben Jungkook'un kollarında bir bebekten farksız şekilde ağlıyordum. "Sana söz veriyorum." Elleri saçlarıma gitti. Saçlarımı okşuyor ve beni sakinleştirmeye çalışıyordu. En son ne zaman bu kadar huzurlu hissetmiştim? Lakin bu durum benim çığlıklarımı dindirmiyordu. Sadece nefret ettiğim o odaya, yatağıma gitmek istiyordum. Jungkook'un kafasının benden etrafa bakmak için ayrıldığını hissettim. "Bizim anılarımızı lekeleyen herkesi buna pişman edeceğim, sana söz veriyorum." Ona daha çok sarılıyordum. Sadece susmak istiyordum, beni eve götürmesini. Babamı görmek istiyordum. "Buna ilk kendimle başlayacağım." DEVAM EDİYOR***All Rights Reserved